Re-enactment

Zoals ik al in about vertelde doe ik aan re-enactment, ofwel levende geschiedenis, van de Napoleontische periode. Deze hobby is niet heel bekend in Nederland en wordt vaak met argusogen bekeken. Om de rariteit die aan de hobby kleeft weg te nemen en omdat Beau van Erven Dorens het zelf leuk vond heeft hij een aflevering van de Wereld van Beau aan gewijd. Hierin staat de grootste slag van het jaar in het middelpunt: Waterloo. Dit filmpje is op zichzelf al een goede introductie maar wat houdt het in voor een individu? En hoe ben ik, iemand waarvan je het op het eerste gezicht niet zou zeggen, er in gerold?

Om te beginnen bij het begin: hoe kwam ik er bij? Toen ik in de zomer van 2010 mijn vriend leerde kennen, vertelde hij me al vrij snel dat hij aan deze hobby deed. Ook was hij van mening dat ik als geschiedenis student in ieder geval één keer mee moest gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Ik begon met een kleinschalig evenement 'om te wennen' en dat was nodig! We slapen in een tentje, op stro, onder paardendekens, geen douche en als je geluk hebt een dixi.... Ohja, en geen make-up natuurlijk, dat is niet historisch verantwoord. Ondanks alle ontberingen was ik helemaal verkocht! Het feit dat je mensen iets kan vertellen over het verleden en probeert alles zo goed mogelijk weer te geven is geweldig. Mijn ouders deden er in eerste instantie neerbuigend over en noemden het 'oorlogje spelen' (wat het stiekem in feite wel is, maar wee je gebeente als je dat zegt tegen een re-enactor). Een mede hobbyist schreef eens dit over de hobby:

'Maar dat oorlogje is geschiedenis naspelen waarvan velen kunnen leren. Er bestaat geen grotere fout dan de geschiedenis te vergeten. Mijn beleving van dat "oorlogje spelen" is dat wij mensen kunnen laten zien dat soldaat zijn toch meer is en was dan in de zgn spannende films te zien is. Toen ik het vorig jaar in uniform een lezing heb gegeven op een lagere school wilde aan het begin van mijn verhaal iedereen soldaat in het leger van Napoleon zijn. Aan het eind van de lezing niemand meer. Zo kun je zien tot dat zogenaamde soldaatje spelen voor velen een diepere bedoeling heeft. Re-enactors zijn geen dwazen die graag oorlog willen voeren, in tegendeel. Ze willen ondervinden en laten zien hoe het werkelijk was. Dus noem het a.u.b. nooit meer oorlogje spelen maar gechiedenis beleving. Er bestaan bijna geen socialere mensen dan de re-enact0rs die ik ken die aan beleving en inleving doen ofwel de mooiste hobby die bestaat.'

Al snel kwam ik er achter dat er veel verenigingen in Nederland zijn, klik hier. Zelf hoor ik met mijn vriend bij de Equipage, hij beeldt natuurlijk een marinier uit en ik een vivandière: de stoere chick van het leger. Ik mag in mijn uitbeelding met wapens lopen en vechten in de linie. Het mooiste van deze uitbeelding is dat alles mag en alles kan. Sowieso deed men niet aan mix & match in de 18de en 19de eeuw, vooral veel mixen en absoluut niet matchen. Dat kan je dus ook op de foto zien, ik heb gewoon alle stofjes die ik leuk vond bij elkaar gedaan :). 


Wat ik vooral fijn vind aan zo'n weekend met een evenement is het feit dat je helemaal zonder internet en moderne gemakken bent (al is een toilet en een douche wel fijn). Even helemaal back to basics. 's Avonds rond het kampvuur, samen wapens schoonmaken, gezamenlijk koken op vuur en shop till you drop bij de kraampjes. Want wie zegt nu zelf, hoe vaak laadt en schiet je met een musket, een pistool en een kanon?


Voor meer foto's, bekijk de site van mijn vriend Stephan Vroom.